Մատենաշարի ղեկավար Գոհար Մանուկյանն ու «Երազ» մանկական գրքակումբից Ալեքս Ալեքսանյանը ներկայացրեցին «7 գալակտիկաների դպրոցը» գիրքը, որի հեղինակը հայ ֆանտաստ գրող Ռուսլան Սաղաբալյանն է։ Սաղաբալյանը մասնակցեց իր գրքի շնորհանդեսին։ 

Սաղաբալյանն իր ֆանտաստիկ գիրքը գրել էր, երբ Ջոան Ռոուլինգը դեռ չէր էլ հորինել իր Հոգվարթսի դպրոցը։ Միջգալակտիկական դպրոցի հայերեն հրատարակությունը տեղի ունեցավ «Երազ» մատենաշարի շնորհիվ։

Ռուսլան Սաղաբալյանը պատմեց, թե ինչպես է ստեղծել այս պատմությունը. «Ես այս գիրքը գրել եմ 80-ականներին. «7 գալակտիկաների դպրոցը» գիրքը կարդալուց կհիշեք ձեր դպրոցը, պարզապես ամեն ինչ հասցրել եմ աբսուրդի։ Ես չեմ սիրում գիտաֆանտաստիկ բառը, դա ավելի շատ տեխնիկական տերմին է։ Իմ գիրքը պարզապես ֆանտաստիկայի ժանրում է, աբսուրդի հասցված իրավիճակ։ Իհարկե, սովորական մարդկանց մասին ավելի հեշտ է գրել, բայց Ֆանտաստիկան որոշիչ ու կարևոր ժանր է քաղաքակիրթ երկների ապագայի համար։ Հոմերոսի «Ոդիսականն էլ է ֆանտաստիկայի ժանրում։ Ֆանտասիկան ամենուր է, արվեստը ծնվում է երազանքից»։

Երկրորդ գիրքը, որ ներկայացրեց «Երազ» մատենաշարը «Անհետագիտարանն» էր։ Գիրքն անհետացած կամ անհետացման եզրին գտնվող կենդանիների մասին է։ Պատկերապատման կարևորությունը ներկայացրեց «Այբ» դպրոցի ակադեմիական տնօրեն Մերի Հովսեփյանը։ Նա փոքրիկ հանդիսատեսին պատմեց, թե որոնք են մեր երկրի ու տարածաշրջանի անհետացող կենդանիները ու ինչպես նրանց պաշտպանել։ Նա երեխաներին ցույց տվեց Բնության պահպանության միջազգային հիմնադրամի նկարահանած տեսանյութերը, որտեղ երևում են հսկողության տակ գտնվող վտանգված կենդանիները. 

«Տարիների ընթացքում պարզվեց, որ բնության մեջ ամենավտանգավոր ու դաժան կենդանին մարդն է։ Մարդն է վնասում կենդանիներին։ Ամենացավալին այն է, որ մարդիկ որս են անում ոչ միայն ուտելու, այլ նաև այդ կենդանիների գեղեցկության, մորթու համար։ Որոշ թռչուններ անհետացել են, որովհետև մարդիկ նրանց փետուրներն էին ուզում օգտագործել։ 20-րդ դարում մարդիկ հասկացան, որ մեր անտառներից վերանում են ընձառյուծները, շատանում են գայլերը, որոնք վնասում են մյուս կենդանիներին, մարդկանց։ «Անհետագիտարան« գիրքը սիրելու ու հոգատարության կոչ է»։

«Երազ» մատենաշարն այս տարի հայերեն է թարգմանել ու հրատարակել նաև Փոլ Մաքկարտնի «Հե՜յ պապիկ» գիրքը։ Newmag հրատարակչության խմբագիր Գնել Նալբանդյանը փոքրիկ ընթերցողների հետ ներկայացրեցիր գիրքը։ Մաքկարտնին իր թոռնիկների համար գրել է երազելու ու երազանքների մասին գիրք, որի միջոցով պապիկների, տատիկների ու թոռնիկների կապն ավելի ամուր ու անքակտելի է դառնում։ 

Սերունդների կապի ու թոռնիկների կյանքում պապիկների ու տատիկների կարևորության մասին է նաև Սիգնե Վիշկայի «Կատեն ուզում էր պապիկ դառնալ» գիրքը։ Մյուս գիրքը, որ ներկայացվեց փառատոնին, Լոտե Վիլմա Վիտինյայի «Պոետն ու հոտը» գիրքն է։ 

«Պոետն ու հոտը» գիրքը բացահայտում է աշխարհը բույրերի միջոցով։ Փոքրիկ ընթերցողները գրքի վերջում կարող են գտնել իրական բույր, որը թաքնված է պատկերներից մեկում։ Լատվիական գրքերի թարգմանիչը Նաիրա Խաչատրյանն է. 

«Ես Լատվիայից բերեցի մի գիրք, որն ուներ հոտ։ Երազ մատենաշարի հեղինակ Գոհար Մանուկյանն այն շատ հավանեց, ու որոշեցինք գիրքը թարգմանել ու հրատարակել հայերեն։ Գիրքն ունի մեծ ասելիք ամենափոքր ընթերցողների համար»։

Մինչև 6 տարեկան երեխաների համար նախատեսված լատվիական գրքերում կան շատ գեղեցիկ ուուսուցողական նկարզարդումներ։ «Կատեն ուզում էր պապիկ դառնալ» գիրքը սերունդների կապի մասին է։ Ավետիք Իսահակյանի անվան Կենտրոնական գրադարանի մանկական գրականության բաժնի վարիչ Օֆելի Դալլաքյանը խոսեց փոքրիկ ընթերցողների համար գրքեր հրատարակելու կարևորությունից. 

«Արդեն 7 տարի աշխատում եմ գրադարանի մանկական բաժնում։ Ընտրություն կատարել երեխաների համար շատ բարդ է, գրքերը, իրոք, շատ են, բայց դրանք պետք է լինեն նաև հետաքրքիր, որակյալ ու ուսուցողական։ Երեխաները նախընտրում են գունազարդ, քիչ տեքստով գրքեր։ Նկարազարդ գրքերը երեխաների համար ավելի հասկանալի են, զարգացնում են երևակայությունը։ Դրանք արթնացնում են ընթերցանության հանդեպ սերն ու նախապատրաստում արդեն մեծ գրքեր կարդալուն։ 

Ես շատ հավանել եմ «Կատեն ուզում էր պապիկ դառնալ» գիրքը։ Այս պատմությունը ևս մեկ անգամ ցույց է տալիս, որ երեխաները սովորում են մեծերի օրինակով։ Պապիկը գրքում ներկայացված է մեծ ձեռքերով ու գրպաններով։ Չէ՞ որ նրանք այն տաքուկ ու ջերմ անկյունն են, որ մեզ ուղեկցում են մեր մանկության տարիներին։ Այս գիրքը սերունդների արժեքները փոխանցելու մասին է»։

«Երազի» գիրք փառատոնը երեխաների համար պատրաստել էր ոչ միայն նոր գրքեր, այլ նաև հետաքրքիր ժամանցային շոու։ Երևանի Չայկովսկու անվան երաժշտական դպրոցի 4-րդ դասարանի սան, փոքրիկ վիրտուոզ Հայկ Դանոյանը փառատոնի համար ընտրել էր մի քանի դասական գլուգործոցներ։ Հայկն արդեն բավականին հայտնի է ու սիրելի։ Նա հաճախ է մասնակցում հայկական, միջազգային մրցույթների ու փառատոների դափնեկիր։ Հայկը հայտնի է իր վիրտուոզ տեխնիկայով։ 

Այգու տարածքում պարային գունեղ ֆլեշ մոբ արեց «Հայ արև» երաժշտական համույթը։ Խմբի գեղարվեստական ղեկավարը Թագուհի Գևորգյանն է։ 

Գեղեցիկ պարային համարներով երեխաներին ներկայացավ նաև «Հայ աստղեր» պարային խումբը, որի գեղարվեստական ղեկավարը Սուրեն Խաչատրյանն է։ 

Փառատոնին եղավ նաև նորաձևության ցուցադրություն։ «Այբ» դպրոցի նախագծային ուսումնառության «Նոր ինքնություն» նորաձևության ակումբը ցուցադրեց Wishup հավաքածուն։ Ակումբի սաները ստեղծել են հավաքածու, որի հիմքում հայկական մոռացված պատմամշակութային խորհրդանիշներից մեկն է՝ վիշապը։ 

Ակումբի ղեկավար Գայանե Մանուկյանը պատմեց, թե ինչու են հավաքածուն կոչել Վիշապ. «Վիշապը հայկական պատմամշակութային ժառանգության ամենակարևոր խորհրդանիշներից է, իսկ հագուստն այն ճկուն միջոցն է, որի միջոցով կարող ենք խոսել երիտասարդների հետ»։ Ակումբի սաներից Նարե Հարությունյանը հույս հայտնեց, որ իրենց ստեղծած կապսուլային հավաքուն մի օր կդառնա կայուն բիզնես. « «Նոր ինքնություն» ակումբը մեզ տվել է համապարփակ գիտելիք դիզայնի, մոդելավորման ու բիզնեսի ոլորտներում»։ 

«Այբ» դպրոցի ևս մեկ նախագծային ուսումնառության ակումբ՝ «Ռոքեստրի» Battle of Evermore ռոք խումբը կատարեց Beatles-ի հայտնի Hey Jude երգը, որի հիման վրա Փոլ Մակքարտնին ընտրել է իր մանկան գրքի վերնագիրը՝ Hey Grandude («Հե՜յ պապիկ»): 

Մանկական փառատոնի հովանավոր Դոբրի ընկերության տաղավարում բոլոր երեխաները մասնակցեցին հետաքրքիր խաղերի։ Ընկերությունը բոլոր փոքրիկների համար պատրաստել էր հյուրասիրություն։ Իսկ փառատոնի ավարտին Երազ այգին կազմակերպել էր ինտերակտիվ ներկայացում, որին կարող էին մասնակցել նաև երեխաները։