Հայ ֆանտաստ գրող Ռուսլան Սաղաբալյանը ներկայացրեց իր «Յոթ գալակտիկաների դպրոցը» գիրքը, որը հրատարակվել է դեռ 80-ականներին ռուսերեն։ Գիրքը հայերեն լույս է տեսել առաջին անգամ. 

«Ես գիրքը գրել եմ` իմ դպրոցը հիշելով։ Մի ուսուցիչ ունեի, որը հայտնի սցենարիստ էր, նա ինձ ասում էր, որ պետք չի հորինել, պարզապես հիշիր քո հետ կատարված դեպքերն ու ավելացրու քո երևակայությունը։ Ես Հարի Փոթերի մասին լսել եմ 90-ականներին, իսկ իմ գիրքը գրել եմ 1988 թվականին։ 90-ին լույս տեսավ կարճ տարբերակը։ Այդ տարիներին ֆանտաստիկան շատ տարածված էր։ Մենք հույս ունեինք, որ այդ ժանրը կդառնա լավ ավանդույթ։ 

Ֆանտաստիկա կարող է ունենալ միայն քաղաքակիրթ ժողովուրդն ու երկիրը, այն կապված է ներքին ազատության հետ։ Ես միշտ հոսանքին հակառակ գնացող մարդ եմ եղել։ Ես կարծում եմ, որ երազելն ամենակարևոր բանն է երեխաների համար։ Չերազող երեխաները սահմանափակ են լինում։ Ռեալիստական գործերը, որոնց մեջ երազանք չկա, մարդուն զարգանալու հնարավորություն չեն տալիս։ Ես կարծում եմ, որ իմ գիրքը ոչ միայն երեխաների համար է, այլ նաև մեծերի, քանի որ մանուկների համար պետք է գրել այնպես, որ մեծերն էլ կարդան հաճույքով»։

Գրքի նկարազարդումներն արել է ավստրալահայ նկարազարդող, մանկագիր Սոնա Բաբաջանյանը, որը նույնպես Newmag հրատարակչության հեղինականերից է։ Նա գրել է «Մուշի տարօրինակ ճամփորդությունը»։ Սաղաբալյանն ասում է, որ իր գրքերը շատերն են նկարազարդել, բայց այսքան գեղեցիկ ու համահունչ պատկերներ առաջին անգամն է։ Հեղինակը խոստացավ, որ «Յոթ գալակտիկաների դպրոցը» կունենա շարունակություն։

«Երազ» մատենաշարը հրատարակել է նաև լեգենդար երգիչ, Բիթլզի մենակատար Փոլ Մակքարտնի «Հե՜յ, պապիկ» գիրքը։ «Երազ» մանկական մատենաշարի ղեկավար Գոհար Մանուկյանը պատմեց, որ հեղինակն այս գիրքը գրել է իր ութ թոռնիկների համար. 

«Մեր մատենաշարի անունը Երազ է, մենք ուզում ենք, որ երեխաները շատ երազեն, այդ ընթացքում նաև շատ կարդան, որպեսզի իրենց բոլոր երազանքներն իրականացնեն։ Մակքարտնիի գիրքը հենց երազելու մասին է։ Այն զարգացնում է երևակայությունը, սովորեցնում երազել»։ 

«Անհետագիտարան» գիրքն արդեն ուսուցողական նպատակ ունի։ Այն գեղեցիկ պատկերապատում է, որտեղ գունեղ ներկայացված են անհետացած կամ անհետացման եզրին գտնվող կենդանիները։ Հեղինակները գրքի վերջում պատմում են, թե ինչ կարող են անել երեխաները, որպեսզի նրանք չանհետանան. 

«Գրքի հեղինակն ուսուցիչ է։ Նա շատ լավ լեզվով ներկայացնում է մեր մոլորակի անհետացող կամ անհետացած կենդանիներին։ Գիրքը ոչ միայն հետաքրքիր է, այլ նաև սովորեցնում է սիրել բնությունը, պահպանել այն»։ 

Ինչ անել, որ երեխաները գաջեթներից բացի, սիրեն նաև գիրքն ու ընթեցանությունը։ Գոհար Մանուկյանը կարծում է, որ լավագույն օրինակն անձնական օրինակն է։ Ծնողներն իրենք պետք է լինեն ընթերցասեր, միասին գնեն հետաքրքիր գրքեր, ընթերցեն ու միասին քննարկեն։ 

Այս տարի Երազ մատենաշարը հայերեն է հրատարակել նաև երկու լատվիական գիրք ամենափոքրերի համար։ Պատկերապատումների թարգմանիչ Նաիրա Խաչատրյանը ներկայացրեց երկու գրքերը։ Թարգմանիչը խոսեց լատվիական ժամանակակից գրականության ու այս գրքերն ընտրելու մասին.

«Ամեն տարի Լատվիայում հանդիպում եմ գրողների ու հրատարակիչների հետ, ինձ շատ զարմացրեց բույր ունեցող գիրքը։ «Պոետն ու հոտը» գիրքը բույրերի միջոցով ներկայացնում է աշխարհը, իսկ հետո երեխան պետք է գտնի պատկերներից մեկի տակ թաքնված բույրը։ Նկարազարդումները նույնպես շատ գրավիչ են, դրանք դասական ու սովորական չեն։ Հեղինակն իր գրքում ոչ միայն լավ, այլ նաև վատ հոտերի մասին է խոսում, քանի որ իրական կյանքում բույրերը շատ են։ Գիրքը մինչև վեց տարեկանների համար են, նրանք դեռ աշխարհն ընկալելու փուլում են, երբեմն նրանք զգում են ինչ-որ հոտ, բայց չիմանան, թե ինչից է այն։ Այս գիրքը հենց դրա համար է»։

Մյուս լատվիական գիրքը, որ հրատարակել է Երազ մատենաշարը՝ «Կատեն ուզում էր պապիկ դառնալ» գիրքն է։ Այն թոռնիկի ու պապիկի սիրո ու ամուր կապի մասին է։ Թարգմանիչ Նաիրա Խաչատրյանը ներկայացրեց գիրքը. «Պատմությունը փոքրիկ Կատեի մասին է, որը սիրում է, հիանում է պապիկով ու ուզում է դառնալ նրա պես։ Գիրքը տատիկների ու պապիկների շատ կարևոր հարաբերությունների մասին է»։